میان این برهوت، این منم؛ من مبهوت

خاطرات خانوم معلمی که منم...

میان این برهوت، این منم؛ من مبهوت

خاطرات خانوم معلمی که منم...

گاهی دور..گاهی نزدیک

گاهی دلگرم میشم که هنوز انسان‌های نابی هستند 

که هرچند غریبه...هرچند دوور 

اما غرور کاذب این دنیای بی در و پیکر هنوز به شخصیتشون راه پیدا نکرده 

و میتوانی روی کمک اشون حساب کنی 

 

+ همین فقط خواستم خرسندی‌م را ازین تریبون اعلام بدارم

نظرات 1 + ارسال نظر
محدثه 28 آبان 1392 ساعت 08:05 ب.ظ http://www.sayeeroshan.blogsky.com

کوتاه ولی قشنگ بود :)



ممنون.حرف دل بود

امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.